Ручнік-ручнічок

          Заўсёды захапляльнымі, цёплымі і  па-дамашняму ўтульнымі адбываюцца творчыя  сустрэчы ў школьным музеі матэрыяльнай і духоўнай культуры “Скарбы”. Так, 27 верасня 2018 года вучні 5 “В” класа дзяржаўнай установы адукацыі “Сярэдняя школа № 31г.Магілёва” завіталі ў любімы музей, каб далучыца да лепшых традыцый дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.
Ручнік — сімвал чысціні і роднага дома.
             Спакон вякоў ручнік надзяляўся магічнай сілай аховы, добразычлівага ўплыву, дабраславення вышэйшых сіл.
          Спрадвеку ручнік выкарыстоўвалі ў народных звычаях і абрадах. Ен быў неабходным рытуалам падчас хрышчэння. На яго клалі немаўля пасля абраду: тканіна сімвалізавала свет культуры, у які трапляла дзіця са свету прыроды.
          Без ручніка  ніколі не абыходзіўся ні адзін этап вяселля: абвязвалі ручнікамі святоў і сваякоў жаніха, за ручнік вялі маладую на пасаг, яго падсцілалі на шляху ў хату маладога і ў царкве  пры вянчанні. Пасля царквы маці маладой кідала на зямлю ручнік: хто першы на яго стане, будзе трымаць верх у сям’і. Усё гэта азначала пажаданне багацця, дабрабыту, а таксама далучэнне да новага дома.
          Узоры  на сатканых і вышытых ручніках — гэта своеасаблівае  зашыфраванае апавяданне пра жыццё чалавека, яго радасці, спадзяванні, мары.
          Нельга тут не ўзгадаць цудоўны верш беларускай паэткі Людмілы Валасевіч “Ручнік”:

                                                               У будні і ў святы ручнік на сцяне.
                                                              Валошкі, рамонкі ідуць па “канве”.
                                                                  Яго вышывала матуля мая,
                                                        Каб у хаце жылі прыгажосць, дабрыня.

Настаўніца беларускай мовы і літаратуры, класны кіраўнік 5 “В” класа Алена Сяргееўна Кустава